Για το παιδί που κοιμάται στους δρόμους
χαμένα όνειρα στο γκρίζο χειμώνα,
για τους δραπέτες μέσα στους υπονόμους
για τους αθώους που πληρώνουν ακόμα

Τραγουδάω, τραγουδάω, τραγουδάω.

Για μια πόλη που αργοπεθαίνει
μ’ αυτούς που φύγανε κι αυτούς που θα ‘ρθουνε,
για το χρόνο που δεν περιμένει
αυτούς που μίλησαν χωρίς να σκεφτούνε.

Τραγουδάω, τραγουδάω, τραγουδάω.

Γι αυτούς που κλείνονται τα βράδια μονάχοι
μες στη σκληρή προσωπική φυλακή του,
για αυτούς που βάλανε όλοι οι άλλοι στην άκρη
για τη διαφορετική άποψη τους.

Τραγουδάω, τραγουδάω, τραγουδάω.

Για τις σκληρές τις ξηγημένες γυναίκες
που πουλήθηκανε για ένα τους λάθος,
για του μπιλιάρδου τις σπασμένες τις στέκες
για τη ζωή που γουστάρουν με πάθος.

Τραγουδάω, τραγουδάω, τραγουδάω.