Για του Γλυκού Νερού, με 'πέρασες παιδί,
εγώ που σ' είχα για ζωνάρι μου στη μέση,
σκάρτα 'ξηγήθηκες, να πούμε δηλαδή
και μου το φόρεσες μπαμπέσικα, το φέσι.

Και του πουλιού το γάλα σου 'φερνα, που λες
είσαι για 'μένα, της ζωής πρώτη νότα,
Μ' αφού, μου φέρθηκες σκληρά τώρα, τι κλαις,
βρε! Δεν ταιριάζουν μάθε, τα δικά μας χνώτα.

Αλλού να πας να 'βρεις τώρα, φιγουρατζή,
κι άφησε με 'μένα, το φαρμάκι μου να πίνω,
εγώ, δε Θέλω στην αγάπη, παπατζή
και διαβατήριο για πάντοτε σου δίνω.