Τρέμουν τα φύλλα στο βοριά
και στο μπαλκόνι μου μπροστά,
ένα πουλάκι τσακισμένο απ’ το κρύο.
Το δρόμο να ‘χασε κι αυτό
και έχει μείνει μοναχό
όπως κι εγώ όταν μου είπες το αντίο.

Έξω στη βροχή χορεύαμε αγκαλιά μαζί
και για ομπρέλα τα φιλιά μας και τα χάδια.
Έξω στη βροχή χορεύαμε αγκαλιά μαζί
οι άλλοι ζήλευαν τα βράδια τους τα άδεια.

Μα ήρθε η δική μου η σειρά
πονά, ζηλεύει η καρδιά
κι όλο κοιτάζει τις παλιές φωτογραφίες.
Όταν το εμείς γίνει εγώ
και ψάχνει άλλον οδηγό
να ταξιδέψει σε άλλες πολιτείες.

Έξω στη βροχή χορεύαμε αγκαλιά μαζί
και για ομπρέλα τα φιλιά μας και τα χάδια.
Έξω στη βροχή χορεύαμε αγκαλιά μαζί
οι άλλοι ζήλευαν τα βράδια τους τα άδεια.