Σήμερα το πουλάκι μου, τ' αηδόνι, τ' αηδονάκι μου,
κίνησε να σιργιανίσει ως την κρυσταλένια βρύση.
Σαν τη φρεγάδα τη χρυσή που όλο λύνει Κυριακή,
σαν το έμορφο καράβι δέσαμε μες στο λιμάνι.

Στέκω και συλλογίζουμαι, θα 'ρθω κυρά, ποντίζουμε,
τι να πάρω, τι να στείλω της αγάπης μου ένα μήλο.
Να στείλω μήλο σέπεται, η αγάπη μου μαραίνεται,
το κυδώνι μαραγκιάζει κι η αγάπη αναστενάζει.