Μ' αυτά τα μαύρα μάτια σου, καμωματού, μικρή μου,
μου 'χεις ανάψει μια φωτιά και καίει την ψυχή μου.
Μη θέλεις να με τυραννείς γιατί είμαι λυπημένος
και η αιτία θα' σαι εσύ που θα χαθώ ο καημένος.

Αχ, μαυρομάτα μου μικρή, ναζιάρα και σκερτσόζα,
όταν περνάς απ' το στενό με τσαχπινιά και πόζα,
ρίξε κι εμένα μια ματιά που λιώνω απ' τον καημό μου
και δεν θα χάσεις τίποτα γλυκό μελαχρινό μου.