Ο πρώτος αθάνατος
να‘ ρθεί και να μου πει
αν έχει γεύση η ζωή
που δεν τελειώνει
Που το‘ χω πείσμα
μονάχα για ζωή
να υπολογίζω ό,τι διαρκεί
κι ό,τι εξισώνει

Αυτό που πάει να δύσει
εγώ το κάνω μεθύσι
και πίνω απ’ τους χυμούς

Άιντε ψυχή μου να μ’ ακούς
στους από μέσα κραδασμούς
χτυπάει του ανθρώπου η φύση

Κι εν τέλει φτύνω την ουσία
που χαρίζει αθανασία
κι όσα ρέστα
στον ουρανό