Κυλάω με το ποτάμι
αφήνομαι στο ρεύμα
αργά, πολύ αργά
πλησιάζω προς το δέλτα

Μαζί με κάτι κορμούς ξεριζωμένους
πήρα μια αργή τροχιά και κατεβαίνω
κι αφήνω ακίνητο σαν ξένο το κορμί μου
στου πράσινου νερού τα παγωμένα χέρια

Κυλάω με το ποτάμι
αφήνομαι στο ρεύμα
αργά, πολύ αργά
πλησιάζω προς το δέλτα

Άραγε τι δουλειά έχω εγώ εδώ πέρα
ένας γραφιάς, ένα φριχτό φρικιό της πόλης
μα από την άλλη πώς και καταλαβαίνω
τους θρύλους που ιστορούνε τα καλάμια μες τ’ αυτί μου

Κυλάω με το ποτάμι
αφήνομαι στο ρεύμα
αργά, πολύ αργά
πλησιάζω προς το δέλτα

Τώρα μαζί μου πλένε δυο χαρτοσακούλες
και ένα τεράστιο κουτάκι κόκα κόλα
δεν είναι αλήθεια, είναι οι κατάρες, είναι μάγια
που μεταμόρφωσαν γιοφύρια και φαράγγια
σε αντικείμενα που ξέρω και γνωρίζω

Κυλάω με το ποτάμι
κι αφήνομαι στα μάγια
αργά, πολύ αργά
βυθίζομαι βουλιάζω
βαθιά, πολύ βαθιά
στο δέλτα δε θα φτάσω