Να δω μονάχα της καρδιάς του τον παλμό
κι ας μην ακούσω ξέρω να τον φανταστώ
σαν των καλαμιών τις τρίλιες
και σαν των πλατανόκλαδων τις δοξαριές
σαν τις ντουφεκιές του Αυγούστου
και σαν του γερο-Σκορδαλού τις κοντυλιές

Να νοιώσω μόνο την καρδιά του να χτυπάει
κι ας μην προσέχει, κι ας πέφτει, κι ας χτυπάει
όταν θα γυρνάει στο σπίτι
στην πόρτα όταν θα στρίβει το κλειδί
θα ξανακυλάει ο χρόνος
θα αρχίζουν τα ρολόγια απ’ την αρχή