Ποιά σκηνή κοιτάς, πότε σπίτι πας,
σε ποιόν λες μην φεύγεις, μείνε.
Σε ποιόν βαθιά μιλάς, πού χαμογελάς,
τάχα ο τυχερός ποιός είναι.

Δεν ξέρω τι με πιάνει, μου λείπεις,
ξυπνάω μέσα στο κόσμο της λύπης
και με τρελαίνουν μαύρες σκέψεις, χίλιες εκδοχές.

Δεν ξέρω τι με πιάνει, ραγίζω
στα ρούχα που φορούσες σ’ αγγίζω,
την απουσία σου ξορκίζω με ευχές.

Ένα θαύμα κάθε μέρα περιμένω
να σε φέρει κάπου ο δρόμος που πηγαίνω,
να χτυπήσεις ξαφνικά αυτή την πόρτα
στα σβηστά τα θέλω μου, ν’ ανάψεις τα φώτα.

Ένα θαύμα περιμένω κάθε νύχτα
να μ’ απλώσει η ζωή σου πάλι δίκτυα,
ν’ αφεθώ στα χέρια σου τα αγαπημένα
να μου πεις συγγνώμη και να γίνουμε ένα.
Ένα θαύμα περιμένω, μόνο εσένα.

Αν ποτέ σε δω, δε θα σου κρυφτώ
με ορμή θα τρέξουν πόνοι,
μη στεναχωρηθείς, λυπάμαι μην μου πεις,
οίκτο δε θέλω, με σκοτώνει.

Δεν ξέρω τι με πιάνει, μου λείπεις,
ξυπνάω μέσα στο κόσμο της λύπης
και με τρελαίνουν μαύρες σκέψεις, χίλιες εκδοχές.

Δεν ξέρω τι με πιάνει, ραγίζω
στα ρούχα που φορούσες σ’ αγγίζω,
την απουσία σου ξορκίζω με ευχές.

Ένα θαύμα κάθε μέρα περιμένω
να σε φέρει κάπου ο δρόμος που πηγαίνω,
να χτυπήσεις ξαφνικά αυτή την πόρτα
στα σβηστά τα θέλω μου, ν’ ανάψεις τα φώτα.

Ένα θαύμα περιμένω κάθε νύχτα
να μ’ απλώσει η ζωή σου πάλι δίκτυα,
ν’ αφεθώ στα χέρια σου τα αγαπημένα
να μου πεις συγγνώμη και να γίνουμε ένα.
Ένα θαύμα περιμένω, μόνο εσένα.