Το κλήμα, Μάρωμ',
πο' χεις στην αυλή,
ν' ανθίσει, να καρπίσει
και να βλαστολογήσει.

Το κλήμα, Μάρωμ',
θέλει κλάδεμα,
ν' ανθίσει, να καρπίσει
και να βλαστολογήσει.

Εσύ να γίνεις,
Μάρωμ', λεμονιά,
και γω να' μαι το κλήμα,
Μάρωμ', γιατί είναι κρίμα.

Να κρεβατόσουμε,
Μαρωμ', τα δυο,
ψηλά στην κρεβατίνα,
γοργά αυτό το μήνα.

-Γεια σου, Ρίτα!
Ν' απλώνω, Μάρωμ',
το χεράκι μου,
να κόβω λεμονάκια,
αχ κι εσύ σταφυλάκια