Που είσαστε φίλοι,
εσείς που μου λέγατε,
πως θα βρισκόσασταν
πλάι μου πάντα.

Που είσαστε φίλοι,
που είσαστε τώρα,
που έμεινα μόνη,
μόνη για πάντα.

Με πίκρα στα χείλη,
με δάκρυα στα μάτια,
εσάς συλλογιέμαι
και παραπονιέμαι.

Που είσαστε τώρα
που ανάγκη σας έχω,
την αδιαφορία σας
δεν την αντέχω.

Που είσαστε φίλοι
που ανάγκη σας έχω,
κατάλαβα τώρα
πως φίλους δεν έχω.