Μες στο χειμώνα της μνήμης ένας ήλιος που σε ξάφνιασε
λιώνει την πάχνη
Μια λαμπιρίδα αγάπης απ’τον ουρανό της προσμονής
πάλι σε ψάχνει,
μες στην καρδιά σου να μπει

Για δες ,ήρθε ο Αύγουστος πάλι, φουσκώνουν πανιά
φυσάει μελτέμι και φεύγεις,μακραίνεις ξανά
Στο φως,είσαι εκλεκτός καλεσμένος,γιορτάζει η ζωή
χορεύει η αγάπη,αντέχει,απέχει απ’το χθες
και χάνεται όπως χάνονται οι σκιές

Μέσα στο δάσος της λήθης ένα θρόισμα της άνοιξης
σ'αναστατώνει
Μοιάζει ο παλμός της καρδιάς σου
μ’ένα τύμπανο του σύμπαντος
σε ξεσηκώνει, σου δίνει πάλι ρυθμό

Για δες ,ήρθε ο Αύγουστος πάλι, φουσκώνουν πανιά
φυσάει μελτέμι και φεύγεις,μακραίνεις ξανά
Στο φως,είσαι εκλεκτός καλεσμένος,γιορτάζει η ζωή
χορεύει η αγάπη,αντέχει,απέχει απ’το χθες
και χάνεται όπως χάνονται οι σκιές

Στο φως,είσαι εκλεκτός καλεσμένος,γιορτάζει η ζωή
χορεύει η αγάπη,αντέχει,απέχει απ’το χθες
Τώρα πια δε φοβάσαι να θυμάσαι