Θεέ μου να μου χάριζες μια ώρα από το χρόνο.
Και αλήθεια φτάνει μια ώρα μόνο.
Σταματημένα όλα γύρω μου και `γω,
να κάνω ό,τι θέλω και ό,τι ποθώ.

Χωρίς κανένα όχι, χωρίς κανένα ίσως.
Χωρίς καθόλου άγχος, μακριά από το μίσος.
Ναι Θεέ μου δώσε μου λίγη αντοχή,
να δω τα πράγματα ξανά από την αρχή.

Αυτή την ώρα που νιώθω τόσο μόνος,
ο μόνος μου αντίπαλος οι σκέψεις και όχι ο χρόνος.
Τα λάθη τα παλιά σαν φιλμ μπροστά μου να περνάνε,
και εκείνες όλες οι στιγμές που ακόμα με πονάνε.

Να στέκονται μπροστά μου σαν εφιάλτες,
μήπως σταματήσω πια να τρέφω αυταπάτες
και βρω γαλήνη μέσα απ’ τον πόνο,
απ’ το μοναχικό ταξίδι μου μέσα στο χρόνο.

Θεέ μου να μου χάριζες μια ώρα από το χρόνο.

Μια ώρα φτάνει τελικά για να ξεφύγω.
Βλέπεις το κατάφερα το χρόνο να αποφύγω.
Και ζω αυτό που άλλος δε θα νιώσει
και από τα λάθη τα παλιά δε θα γλιτώσει.

Και φωνάζω, τραγουδάω ή γελάω,
δεν έχω πια σκυμμένο το κεφάλι, δεν πονάω.
Και μια γαλήνη τόσο απέραντη κοντά μου,
να μου θυμίζει τα χαμένα όνειρα μου.

Όλα εκείνα που χωρίς να φταίω τώρα πια χαθήκαν.
Όλα εκείνα που στα χέρια άλλων βρεθήκαν.
Και όλα εκείνα που σε άλλους είχα δώσει,
με τόση αλήθεια μα κανείς δεν είχε νιώσει.

Και έτσι χαμένος σε μια ώρα από το χρόνο,
καθισμένος νιώθω στ’ ουρανού το θρόνο.
Και βλέπω κάτω ένα απέραντο κενό,
και ό,τι κακό έχω περάσει το ξεχνώ.

Θεέ μου να μου χάριζες μια ώρα από το χρόνο.

Ναι Θεέ μου δώσε μου λίγη αντοχή.
Να δω τα πράγματα ξανά από την αρχή.

Θεέ μου να μου χάριζες μια ώρα από το χρόνο.

Χωρίς κανένα όχι, χωρίς κανένα ίσως,
χωρίς κανένα άγχος μακριά από το μίσος.

Θεέ μου να μου χάριζες μια ώρα από το χρόνο.

Τα λάθη τα παλιά σαν φιλμ μπροστά μου να περνάνε.
και εκείνες όλες οι στιγμές που ακόμα με πονάνε.

Θεέ μου να μου χάριζες μια ώρα από το χρόνο.

Και φωνάζω, τραγουδάω ή γελάω.
Δεν έχω πια σκυμμένο το κεφάλι, δεν πονάω.

Θεέ μου να μου χάριζες μια ώρα από το χρόνο.