Στης ζωής τη βιοπάλη
έχω μπει από μικρός,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
κι ένας αναστεναγμός.

Παλιοντουνιά με δίκασες
σκληρά να τυραννιέμαι,
την ώρα που γεννήθηκα
βαριά την καταριέμαι.

Μαύρη μοίρα με κατατρέχεις
μέρα νύχτα στη ζωή,
να γελάσω δεν μ’ αφήνεις
ούτε να χαρώ στιγμή.

Παλιοντουνιά με δίκασες
σκληρά να τυραννιέμαι,
την ώρα που γεννήθηκα
βαριά την καταριέμαι.

Πόσο μ’ έχεις βασανίσει
αχ, εσύ παλιοζωή,
πόνους πίκρες και φαρμάκια
μου ‘χεις δώσει κι έχω πιει.

Παλιοντουνιά με δίκασες
σκληρά να τυραννιέμαι,
την ώρα που γεννήθηκα
βαριά την καταριέμαι.