Χτυπάει άγρια την πόρτα της καρδιάς
νωρίς μας έφτασε του Φθινοπώρου η ώρα
σωπαίνει η αγάπη σε τραγούδια λησμονιάς
κέρμα που κύλησε η ζωή στη κατηφόρα

Σκέψεις που φύλαξα μια νύχτα στο συρτάρι
λόγια που κράτησα για πάντα στην καρδιά
της πρώτης νιότης φως, ασήμι ένα φεγγάρι
πίσω μου φέρνει της αγάπης τα κλειδιά

Σφυρίζει ο άνεμος στο τζάμι μου ένα φύλλο
κίτρινο έφερε σαν θύμηση χλωμή
το πλοίο έφευγε απόβραδο για Μήλο
και τ΄ όνειρο μας για μια άγονη γραμμή