Καθώς γλιστρούσε ο Αύγουστος στην άκρη του καλοκαιριού
Άκουσε παιδικές φωνές, άκουσε παιδικές ευχές
αχ, να μη τέλειωνε ποτέ!
Άκουσε και τους εραστές στην άκρη της ακρογιαλιάς
Άκουσε την ανάσα τους στο τελευταίο αγκάλιασμα
αχ, να μην τέλειωνε ποτέ!

Και μες τους πνιγηρούς λυγμούς του κόκκινου του φεγγαριού
Άκουσε θεία μουσική
Άκουσε ήχους τζιτζικιών είδε της θάλασσας το μπλε
Στου ήλιου το βασίλεμα, στο χρώμα της ανατολής

Καθώς γλιστρούσε ο Αύγουστος στην άκρη του καλοκαιριού
Είδε τ’ αυλάκια στο νερό βάρκας στον ήσυχο γιαλό
αχ, να μη τέλειωνε ποτέ!
Καθώς μετρούσε ο Αύγουστος της άμμου τις πατημασιές
που χάνονταν στα κύματα είδε να φεύγει η ζωή
αχ, να μην τέλειωνε ποτέ!

Άκουσε τα όνειρα παιδιών που χάνονταν στο άπειρο στ’ όμορφο ηλιοβασίλεμα
Μέσα στα ήρεμα νερά στο δρόμο αυτόν του φεγγαριού γίνονταν αιώνιοι οι έρωτες
Και δε θα τέλειωναν ποτέ!

Τα είδε αυτά ο Αύγουστος κι έκανε πίσω μια στροφή
Για πάντα έμεινε εκεί, ‘κεί που ο χρόνος δεν πονά
στον Αύγουστο που δεν περνά

Ξανάρχισαν απ’ την αρχή τ’ αθώα γέλια των παιδιών
και οι αγκαλιές των εραστών
Γλίστρησε η βάρκα στον γιαλό προς τη γαλήνια ακτή
μέσα στα ήρεμα νερά
μια δύση κόκκινη γιορτή και μια θάλασσα χαλί
στο μονοπάτι του φεγγαριού
Κι ο Αύγουστος σταμάτησε, βρήκε τη μόνη αγκαλιά
στο καλοκαίρι που δεν περνά