Ανάβω το φως, κανείς στο δωμάτιο
μονάχα εγώ και η σιωπή,
κομμάτια η καρδιά, τα θέλω μου στάχτη
μαζί μου όσα λόγια είχες πει.

Φωτιά στο μυαλό μου, κραυγές απουσίας
παιχνίδια του ονείρου και της φαντασίας
σε φέρανε και απόψε εδώ.
Κι εγώ που αγάπη δεν έχω χορτάσει
στα όρια της τρέλας απόψε έχω φτάσει
και ψάχνω την άκρη να βρω.

Να μ’ αγαπάς, αυτό είναι η λύση
γιατί όλα τα άλλα μου τα ‘χουν διαλύσει
και ψάχνω παντού να σε βρω.
Να μ’ αγαπάς, αυτό θέλω μόνο
γιατί δεν αντέχω να μεγαλώνω
δίχως εσένα εγώ.

Ο σκέτος καφές, μου καίει τα χείλη
η μέρα χαράζει χλωμή
και η μοναξιά, ξανά μου την πέφτει
αχ πόσο μου λείπεις εσύ.

Φωτιά στο μυαλό μου, κραυγές απουσίας
παιχνίδια του ονείρου και της φαντασίας
σε φέρανε και απόψε εδώ.
Κι εγώ που αγάπη δεν έχω χορτάσει
στα όρια της τρέλας απόψε έχω φτάσει
και ψάχνω την άκρη να βρω.

Να μ’ αγαπάς, αυτό είναι η λύση
γιατί όλα τα άλλα μου τα ‘χουν διαλύσει
και ψάχνω παντού να σε βρω.
Να μ’ αγαπάς, αυτό θέλω μόνο
γιατί δεν αντέχω να μεγαλώνω
δίχως εσένα εγώ.