Σαν φεγγάρι θυμωμένο
που το κρύβει η συννεφιά
έχει βάσανο απόψε η καρδιά.
Σαν τη βροχή που πέρασε
η αγάπη μας προσπέρασε,
λες κι ήταν ένας άνεμος,
λες κι ήταν μαχαιριά.

Αν θα συναντηθούμε ξαφνικά
κουβέντα δεν θα πω
κι ας λέει από μέσα μου η καρδιά
μη φεύγεις σ’ αγαπώ.
Τυχαία αν βρεθούμε
κρυφά θα κοιταχτούμε
κι αν τρέξει κάποιο δάκρυ
θα φταίμε και οι δυο.

Κάθε βράδυ ταξιδεύω
στην παλιά μας τη ζωή
το μυαλό μου να χωρέσει δεν μπορεί.
Πες μου γιατί γκρεμίσαμε
αυτά που αγαπήσαμε
και πίσω μας αφήσαμε
κι οι δυο καμένη γη.

Αν θα συναντηθούμε ξαφνικά
κουβέντα δεν θα πω
κι ας λέει από μέσα μου η καρδιά
μη φεύγεις σ’ αγαπώ.
Τυχαία αν βρεθούμε
κρυφά θα κοιταχτούμε
κι αν τρέξει κάποιο δάκρυ
θα φταίμε και οι δυο.