Καλή σου ώρα όπου κι αν πας,
καλή σου ώρα,
δεν φταις εσύ που ξαφνικά
ξέσπασε μπόρα.

Δεν φταις εσύ που ξαφνικά
πέφτει χαλάζι,
καλή σου ώρα όπου κι αν πας
και μη σε νοιάζει.

Μπορεί και να ‘ναι απ’ τον καπνό
μπορεί κι απ’ τον αγέρα,
τα βουρκωμένα μάτια μου
και τούτη η σκοτεινιά.

Μπορεί και να ‘ναι απ’ τον καπνό
που θάμπωσε τη μέρα
κι όχι από σένα μάτια μου
που άνοιξες πανιά.

Καλή σου ώρα όπου κι αν πας,
καλή σου ώρα,
δεν φταις εσύ που ξαφνικά
ξέσπασε μπόρα.

Δεν φταις εσύ που ξαφνικά
πέφτει χαλάζι,
καλή σου ώρα όπου κι αν πας
και μη σε νοιάζει.

Μπορεί και να ‘ναι απ’ τη φωτιά
μπορεί κι απ’ το χιόνι,
το δάσος που ρημάχτηκε
και διώχνει τα πουλιά.

Μπορεί και να ‘ναι απ’ τη φωτιά
που η ζωή τελειώνει
κι όχι από σε που αρπάχτηκες
σε άλλην αγκαλιά.

Καλή σου ώρα όπου κι αν πας,
καλή σου ώρα,
δεν φταις εσύ που ξαφνικά
ξέσπασε μπόρα.

Δεν φταις εσύ που ξαφνικά
πέφτει χαλάζι,
καλή σου ώρα όπου κι αν πας
και μη σε νοιάζει.