Έπεσε η νύχτα κι είναι σκοτάδι
στο μονοπάτι που περπατάς,
χλωμό τ’ αστέρι που το φωτίζει
σύννεφο η αγάπη π’ αναζητάς

Ανθίζει φίλε ο καημός
σαν τον ποτίζεις δάκρυ,
άστονε τούτη τη βραδιά
να μαραθεί σε μια άκρη.

Τα χελιδόνια μες στο χειμώνα
μην περιμένεις φυγαν μακριά,
Πάρε το δρόμο που θα σε βγάλει
μέσα απ’ του πόνου την ερημιά.

Ανθίζει φίλε ο καημός
σαν τον ποτίζεις δάκρυ,
άστονε τούτη τη βραδιά
να μαραθεί σε μια άκρη.