Τον κόσμο τον αρνήθηκα,
για σε στα μαύρα ντύθηκα,
σε μοναστήρι μακρινό,
για σε θα πάω να κλειστώ.

Για σένα ψηλομύτησα
τη μοναξιά εζήτησα,
δε μ'ωφελεί όμως κι αυτή,
μια κι η καρδιά μου σε ζητεί.

Μικρούλα, σε λαχτάρισα
κι ό,τι 'χα σου τα χάρισα,
μα 'σύ δεν ξεύρεις να πονείς,
σ' αρέσει να με τυραννείς.

Θε να στο 'πώ και μάθε το
κι αν θες στον νου σου βάλε το,
σαν θα με χάσεις, θα με θες
και για τις χάρες μου θα λες.