Μενεξεδένιο το δείλι,
ρόδι σκασμένο τα χείλη,
γιούλι απ'τη Γρενάδα,
γλυκιά μου αγάπη που δε σε ξανάειδα.

Φωτιές τα τσιγγάνικα μάτια,
φιλιά που σε κάνουν κομάτια.
και αγκαλιά μ' ένα κορμί που σε σφίγγει σαν φίδι,
δειλινά στη Γρενάδα που δεν τα ξεχνώ.

Χείλη που σμίγουν με πόθο,
γλύκα π' ακόμα τη νοιώθω,
όνειρο που σβήνει,
τρελή στιγμή που αναμνήσεις αφήνει.

Φωτιές τα τσιγγάνικα μάτια,
φιλιά που σε κάνουν κομάτια.
και αγκαλιά μ'ένα κορμί που σε σφίγγει σαν φίδι,
δειλινά στη Γρενάδα που δεν τα ξεχνώ.