Γεννήθηκα ανάποδα κι άργησα ν' ανασάνω
η μάνα μου αναστέναζε και το ταβάνι έσταζε.
οχτώ νομάτοι στέκαν από πάνω.
Η μάνα μου αναστέναζε και το ταβάνι έσταζε
με τράνταζε η μαμή να μη πεθάνω.

Και στα δεκάξι χρόνια μου μάτωσα τα σεντόνια μου
ταράζοντας την κάλμα των ενοίκων,
μα δε μου χρώσταγαν καλό κι ένοιωσα μέσα μου
εγώ τον ίλιγγο αυτόν των ενηλίκων.

Γεννήθηκα στις εικοστρείς και ήτανε Σεπτέμβρης
ήτανε χρόνος δίσεκτος κι ο ίσκιος μου παρείσακτος
και έμαθα πως είναι να σαλεύεις.
Ήτανε χρόνος δίσεκτος κι ο ίσκιος μου παρείσακτος
μου φώναζε η μαμή δεν κινδυνεύεις.

Και στα δεκάξι χρόνια μου έσφιξα τα σαγόνια μου
και την φυγή μου έκανα καθήκον,
σκάβω στου χρόνου τη ρωγμή αχ, φουκαριάρα μου μαμή
τον ίλιγγο μισώ των ενηλίκων.