Ποτέ δεν ήμουνα αρτίστα περιωπής
σ' ένα παλιό χαμαιτυπείο τραγουδούσα,
μ' άγγιζαν δάχτυλα υγρά κι εγώ ριγούσα
και με κουκούλωναν τα ταμπού της περιοχής.

Μαύρα κορμιά και ο ιδρώτας εμφανής
στο ντεκολτέ μου το βαθύ ο προβολέας,
σκύψε πιο κάτω να μου λέει ο υποβολέας
φιλήδονη, προκλητική για να φανείς.

Σ' ένα μπιστρό
στις γειτονιές του Τεννεσί
φτηνό ουίσκι
και αψέντι στο κρασί.

Τραγούδια νέγρικα και η σάρκα μου λευκή
του γέρο Φέλμπι στο σαξόφωνο τα σάλια,
για ένα φιλί μου απειλές και παρακάλια
δέκα δολάρια η βραδιά στο παρακεί.

Σ' ένα μπιστρό
στις γειτονιές του Τεννεσί
φτηνό ουίσκι
και αψέντι στο κρασί.

Ποτέ δεν ήμουνα αρτίστα περιωπής
μα ξέρω νέγρικα τραγούδια να σας λέω
και αν με δείτε στη σκηνή πάνω να κλαίω
ένα κοινό μόνο ζητώ της προκοπής.