Εις των χαρίτων την αυλήν εκάθισεν
η φύσις,
κι εσύναξε, εμάζωξε καταλεπτώς τα
πάντα,
του κόσμου όλες τις χάριτες και τις
ευφροσύνες,
κι εις το κορμί σου απλοχερώς
εχάρισέ τες πάνω.
Δούλος σου ταπεινός εγώ,
καταδεδουλωμένος,
γραφή σού γράφω ερωτική εκ του
έσωθεν πόθου·
να βγάλει χόρτα πράσινα και κόκκινα
λουλούδια,
και φύτρα μιας γλυκομηλιάς, στα
σκέλια σου, στη ρίζα,
και κάτω απ' τη γλυκομηλιά,θα βγει
μια κρυαβρύση,
να παν οι νιες να λούζονται, κι οι
νέοι να νιβώνται
να πάνε κι οι γραμματικοί, να
φτιάνουν το μελάνι.