Το παιδί, το παιδί απ 'το Μπαγκλαντές
που καθάρισε το τζάμι πάλι χθες.
Το παιδί, το παιδί απ τις Φιλιππίνες
κουβαλάει σε μια μάντρα λαμαρίνες.

Και για λίγα λεφτά με λαμόγια αφεντικά
δίχως άδεια και νόμιμα χαρτιά,
σε μια τρώγλη όλοι μαζί μ' άλλους έξι εφτά ναζί
σ' ένα υπόγειο που ήταν πρώην μαγαζί.

Το παιδί, το παιδί από την Ινδία
που φοβάται και δε ξέρει από βία,
το χτυπήσαν χρυσαυγίτες,
ανεγκέφαλοι, φασίστες και αλήτες.

Και για λίγα λεφτά με λαμόγια αφεντικά
δίχως άδεια και νόμιμα χαρτιά,
σε μια τρώγλη όλοι μαζί μ' άλλους έξι εφτά ναζί
σ' ένα υπόγειο που ήταν πρώην μαγαζί.

Το παιδί, το παιδί απ’ το Μπαγκλαντές
μου θυμίζει μια Ελλάδα από το χθες,
με χιλιάδες μετανάστες
που τους είχανε για δούλους οι δυνάστες.

Και δουλεύανε σκληρά για τα ξένα αφεντικά
σε μια άκαρδη, κακούργα ξενιτειά,
διπλοβάρδια στη γραμμή, φάμπρικα και μηχανή
μα ξεχάσαμε όμως όλοι τώρα πια.