Σε φόντο σατέν γαρδένιες και φώτα
τραγουδάει η Μαρία από λάθος νότα,
λαμέ και σχιστό μα και στρας σκουλαρίκι
η Μαρία η ντίβα απ’ τη Σαλονίκη.

Σε φόντο σατέν κι ο κόσμος τη βρίσκει
ιδρώτας στην πίστα και σκάρτο ουίσκι,
γκαρσόνια που τρέχουν και πιάτα που σπάν
σε κάθε της σκέρτσο χειροκροτάν.

Σε φόντο σατέν γαρδένιες και φώτα
κατεβαίνει η Μαρία στα τραπέζια βόλτα,
κερνάνε σαμπάνιες κι αρχίζει η κουβέντα
της νύχτας οι μάγκες της λεν κομπλιμέντα.

Σε φόντο σατέν γελάει κι η Μαρία
χαμένη στο πλήθος και στη φασαρία,
πληρώνει ο πελάτης και θέλει παρέα
κι αυτή έχει μάθει να το παίζει μοιραία.

Μα όταν τα φώτα θα σβήσουν στη πίστα
θα μείνει μονάχη η Μαρία η αρτίστα,
μπροστά στον καθρέφτη μακριά από τα φλας
με δίχως χαμόγελα και μακιγιάζ.

Το ξέρω Μαρία η νύχτα έχει νόμους
σκοτάδι σκεπάζει τους έρημους δρόμους,
κανέναν δεν ξέρεις και κανείς δεν σε ξέρει
η νύχτα Μαρία μου κρατάει μαχαίρι.

Αν τύχει ποτέ και δεις μια Μαρία
να ψάχνει ταξί μες τη νύχτα την κρύα,
με μάτια θλιμμένα γεμάτα ρυτίδες
προσπέρνα και πες πως κι εσύ δεν την είδες.