Σ’ άλλα χέρια σ’ έριξε
της ζωής ο δρόμος,
σαν τον κλέφτη σ’ έβλεπα
μη μας δει κανείς.

Γιατί μας εχώριζε
ο ντουνιάς κι ο νόμος
και κρυφά περίμενα
πότε θα φανείς.

Τώρα μαζί καινούριο δρόμο
θα περπατήσουμε ξανά,
χωρίς βαρύ σταυρό στον ώμο
αφού δεν θα ‘χουμε δεσμά.

Έλιωνα και ζήλευα
με τη σκέψη μόνο,
όσο εσύ κοιμόσουνα
σε άλλη αγκαλιά.

Όμως η αγάπη μας
νίκησε το νόμο
και στο φως θα ζήσουμε
όπως τα πουλιά.

Τώρα μαζί καινούριο δρόμο
θα περπατήσουμε ξανά,
χωρίς βαρύ σταυρό στον ώμο
αφού δεν θα ‘χουμε δεσμά.