Εσύ είσαι μια περαστική
σαν τη βροχή πάνω στη στέγη,
ούτε μια λάμψη ξαφνική
που κάποτε έρχεται και φεύγει.

Είσαι το νερό που πίνω
και υπόσχεση σου δίνω,
πως ποτέ μου δεν σ’ αφήνω
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Εσύ δεν είσαι τραίνο το σταθμό
που θα το πάρουν τα ρολόγια,
ούτε και κάποιο σ’ αγαπώ
που το ξεχνάμε μες στα λόγια.

Είσαι το νερό που πίνω
και υπόσχεση σου δίνω,
πως ποτέ μου δεν σ’ αφήνω
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.