Μ’ έκανες είδωλο σαν ένα σύνθημα
με πέρασες στον κόσμο,
μετά με γκρέμισες και την αφίσα μου
την πάτησες στον δρόμο.

Μ’ έκανες σύμβολο και με τα χέρια σου
μ’ έχτισες ως τ’ άστρα,
μετά με γκρέμισες μ’ αυτά τα χέρια
που γκρεμίζουνε και κάστρα

Απ’ τα τραγούδια που τραγούδησα για σένα
δεν τραγουδάς, δεν ψιθυρίζεις πια κανένα.
Κι όπως το δρόμο βιαστικά τον περπατάς
ούτε ρωτάς ποιος είναι αυτός που τον πατάς.
Ούτε ρωτάς ποιος είναι αυτός που τον πατάς.

Μ’ έκανες είδωλο σαν ένα σύνθημα
με πέρασες στον κόσμο,
μετά με γκρέμισες και την αφίσα μου
την πάτησες στον δρόμο.

Μ’ έκανες σύμβολο μπροστά μου
άναψες της γης όλα τα φώτα,
μετά τα έσβησες να τυραννιέμαι
στο σκοτάδι όπως πρώτα.

Απ’ τα τραγούδια που τραγούδησα για σένα
δεν τραγουδάς, δεν ψιθυρίζεις πια κανένα.
Κι όπως το δρόμο βιαστικά τον περπατάς
ούτε ρωτάς ποιος είναι αυτός που τον πατάς.
Ούτε ρωτάς ποιος είναι αυτός που τον πατάς.