Το φεγγάρι κατεβάσανε για χάρη της
και το κάνανε μια νύχτα μαξιλάρι της.
Μέσα στου σεβντά το κύμα
χάνονται μαχαραγιάδες
για τα μάτια της Σαλίμα.

Και τ’ αστέρια σαν κοιτάζει
το χρυσάφι των ματιών της θα ντροπιάζει.

Σαλίμα, Σαλίμα,
Σαλίμα έχω βάλει χίλιους μάγους
και τις λύπες μάγια κάνουν
αχ, τα μάγια δεν σε πιάνουν.
Σαλίμα μου, Σαλίμα
θα πεθάνω κι είναι κρίμα.

Στο κορμί της πέφτει ο ήλιος και θαμπώνεται
και ξεχνιέται στο χορό της και νυχτώνεται.
Κι όταν μπαίνει στον οντά της
τα πουλιά πιάνουν τραγούδια
μες στα ξέπλεκα μαλλιά της.

Μα σωπαίνουνε κι εκείνα
το τραγούδι για ν’ ακούσουν της Σαλίμα.

Σαλίμα, Σαλίμα,
Σαλίμα έχω βάλει χίλιους μάγους
και τις λύπες μάγια κάνουν
αχ, τα μάγια δεν σε πιάνουν.
Σαλίμα μου, Σαλίμα
θα πεθάνω κι είναι κρίμα.