Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
ωχ, Ελένη μου πικραμένη μου.
Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
τι ‘μαστε ‘μεις, τι ‘μαστε ‘μεις.

Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
γιατί τα φύλλα τα παίρνει ο άνεμος.
Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
ότι κανένας στη ζωή δεν είναι αθάνατος.

Είμαστε δυο σταλαγματιές
από τον ίδιο ουρανό, από την ίδια τη βροχή,
ωχ, καημένη μου.
Είμαστε δυο σταλαγματιές
κι όταν θα πέσουμε στη γη
τι θα 'μαι εγώ τι θα 'σαι συ, ωχ, καημένη μου,
ωχ, Ελένη μου πικραμένη μου.
Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
τι ‘μαστε ‘μεις, τι ‘μαστε ‘μεις.

Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
ωχ, Ελένη μου πικραμένη μου.
Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
τι ‘μαστε ‘μεις, τι ‘μαστε ‘μεις.

Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
γιατί ο ήλιος πριν να έρθει η νύχτα χάνεται.
Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
ότι ο χρόνος σαν πουλί δεν συλλαμβάνεται.

Είμαστε δυο σταλαγματιές
από τον ίδιο ουρανό, από την ίδια τη βροχή,
ωχ, καημένη μου.
Είμαστε δυο σταλαγματιές
κι όταν θα πέσουμε στη γη
τι θα 'μαι εγώ τι θα 'σαι συ, ωχ, καημένη μου,
ωχ, Ελένη μου πικραμένη μου.
Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
τι ‘μαστε ‘μεις, τι ‘μαστε ‘μεις.

Κάθισες ποτέ σου να σκεφτείς
ωχ, Ελένη μου πικραμένη μου.