Δεν έχει επιταγή και γράμμα από το σπίτι
στους άλλους είπες πως δεν θες να βγεις,
στο στρώμα φώλιαζες να κοιμηθείς
στενό είναι ο θάλαμος κλουβί κι εσύ σπουργίτι.

Το δρόμο παίρνεις για την Αθήνα
πετάς σε στέκια και γειτονιές.
κοιμάται η αγάπη σου στη Ραφήνα
κι η μάνα σου άγρυπνη στις Τζιτζιφιές.

Νύχτωσε και φωνές ο θάλαμος γεμίζει
η πρώτη έξοδος τέλειωσε πια,
για ύπνο άλλοι κι άλλοι για σκοπιά
μα απ’ τη δική σου έξοδο κανείς δεν σε γυρίζει.

Το δρόμο παίρνεις για την Αθήνα
πετάς σε στέκια και γειτονιές.
κοιμάται η αγάπη σου στη Ραφήνα
κι η μάνα σου άγρυπνη στις Τζιτζιφιές.