Είσαι ψεύτρα σκληρή
με καρδιά κολασμένη,
μα θα φτάσεις κι εσύ
να βρεθείς γελασμένη.

Και θα κλάψεις
και θα κλάψεις όπως κλαίω,
δεν θ’ αργήσεις,
θα ‘ρθει η ώρα σου στο λέω.

Θα με βλέπεις εφιάλτη σου τα βράδια
μια και έχεις τη συνείδηση βαριά.
Θα κοιμάσαι στων ονείρων τα ρημάδια
και θα δεις πόσο αξίζει μια καρδιά.

Είσαι δίχως στοργή
και καρδιά μες στα στήθια
μα θα νιώσεις κι εσύ
του καημού τη συνήθεια.

Και θα θέλεις
και θα θέλεις να πεθάνεις,
δεν θ’ αργήσεις
θα πληρώσεις ότι κάνεις.

Θα με βλέπεις εφιάλτη σου τα βράδια
μια και έχεις τη συνείδηση βαριά.
Θα κοιμάσαι στων ονείρων τα ρημάδια
και θα δεις πόσο αξίζει μια καρδιά.