Είσαι δίχως ψυχή, είσαι δίχως καρδιά
τι μπορούσες λοιπόν απ’ αγάπη να ξέρεις.
Πάντα κάνεις μια αρχή και στην ίδια βραδιά
συμφορές και καημούς στα φιλιά σου θα φέρεις.

Σε τυφλώνει το μίσος
κι άλλους θες να πληγώνεις,
μα δεν πρόσεξες ίσως
πως για όλα πληρώνεις,
πληρώνεις.

Είσαι δίχως ψυχή, είσαι δίχως καρδιά
τι μπορούσες λοιπόν απ’ αγάπη να ξέρεις.

Είσαι δίχως ψυχή, είσαι δίχως καρδιά
πώς να νιώσεις λοιπόν της αγάπης το χάδι.
Την νεκρή σου αρχή πνίγει πίκρα βαριά
και γυρνάς μοναχή στα σοκάκια του Άδη.

Σε τυφλώνει το μίσος
κι άλλους θες να πληγώνεις,
μα δεν πρόσεξες ίσως
πως για όλα πληρώνεις,
πληρώνεις.

Είσαι δίχως ψυχή, είσαι δίχως καρδιά
τι μπορούσες λοιπόν απ’ αγάπη να ξέρεις.