Είσαι λουλούδι τσ’ άνοιξης τσ’ ανάστασης λαμπάδα
και του σεβντά μου ξομπλιαστή στα χείλη μαντινάδα

Στο πανωπορτι του μυαλού το μάνταλο έχω σύρει
και καρτερώ τη σκέψη σου κι απόψε μουσαφίρη

Δίδω φιλιά τση ροδαυγής δροσοσταλιές ν’ αφήσει
στα πέταλα σου ρόδο μου να σε καλημερίσει

Είσαι τση πεθυμιάς μου ανθός, τση σκέψης μου ξομπλιάστρα
ρόδο τ’ Απρίλη κόκκινο στης σκέψης μου τη γλάστρα

Στο πόνο σου διπλά πονώ στο γέλιο σου ανασταίνω
σ’ ένα ψιχάλι αγάπης σου γεννιούμαι και πεθαίνω

Άδικα τηνε ρώτηξα τη νύχτα τη μεγάλη
που να ‘σαι γιατί σ’ έσμιξα στο νου μου μέσα πάλι

Στην ομορφιά τσ’ ανατολής τα μάθια μου θωρρούνε
τα ρόδα που ‘χεις σπίτι σου να μου χαμογελούνε

Ερωτικέ μου ανασασμέ τση σκέψης μου στολίδι
μονάχα ‘που τα μάτια σου για μένα ο ήλιος δίδει