Όταν εσύ χαμογελάς ο ήλιος σκοτεινιάζει
βάζει τα σύννεφα μπροστά για να μη σε κοιτάζει

Όταν γελάς να κρύβεσαι του ήλιου μια σταγόνα
γιατί αν ζηλέψει θα ‘χομε ολοχρονίς χειμώνα

Έτσα ναι χαϊδεμένο μου απ’ αγαπά και χάσει
του ‘ρχεται να κουζουλαθεί και τα βουνά να πιάσει

Μπέρδε και μπέρδε και μπερδέ και μπερδεμένος είμαι
και στα σγουρά σου τα μαλλιά περιπλεγμένος είμαι

Χιλιόχρονο και να γενείς με δυο χιλιάδες ρόδα
θα σου ‘χω έγνοια κοπελιά σαν όντε σε πρωτόδα

Κλειστό το παραθύρι μου κι η πόρτα κλειδωμένη
που βρίνει τρόπο και περνά και στ όνειρο μου μπαίνει

Βασιλικός μυρίζει εδώ η αγάπη μου διαβαίνει
κι αφήσετε με να τη δω γιατί η ψυχή μου βγαίνει

Μέσα στο κήπο τσ' αρχοντιάς τον έρωτα ποτίζεις
και γω εντουχιούντιζα να βρω από που ναι και μυρίζεις