Του δυστυχή τα όνειρα,λίγες στιγμές βαστούνε
μοιάζει με σπίθα η χαρά,που ανάρια ανάρια ζούνε

Το βράχο εβρήκα κι έκαμα ,φίλο στο μυστικό μου
απου γροικά το πόνο μου,κι αντέχει στο καημό μου