Τι κρίμα να γίνει καπνός
η αγάπη που σου ‘δωσα,
στα χείλη φαρμάκι πικρό
στάζει κάθε φιλί.

Τα λόγια σου μια μαχαιριά
που ‘χει μείνει βαθιά,
στην πληγή που πονά
τι κι αν φύγεις μακριά.

Και σ’ αγάπησα τόσο
κι είχα τόσα να δώσω
στην καρδιά σου που ήταν
σαν την πέτρα σκληρή.

Δεν μ’ ένιωσες ούτε στιγμή
κι όμως πόσο γελάστηκα
και πίστεψα ότι μπορεί
να σ’ αλλάξω καρδιά.

Μα ήρθε η αλήθεια πικρή
είδα ότι κι εσύ
ήσουν δίχως ψυχή
ένα άδειο κορμί.

Και σ’ αγάπησα τόσο
κι είχα τόσα να δώσω
στην καρδιά σου που ήταν
σαν την πέτρα σκληρή.