Εσύ πονάς για το ψωμί
με δάκρυα το ποτίζεις
αυτή τη γη την αγαπάς
μ’ ιδρώτα τη ραντίζεις
αυτή τη γη την αγαπάς
μ’ ιδρώτα τη ραντίζεις.

Σου λένε λόγια τρανταχτά
τον ουρανό σου τάζουν
εσύ μαζεύεις τη σοδειά
και άλλοι στην αρπάζουν.

Μπορείς και εσύ αλλού να πας
μα δρασκελιά δεν κάνεις
με το ζουρνά τα δειλινά
πικρά τραγούδια πιάνεις.

Σου λένε λόγια τρανταχτά
τον ουρανό σου τάζουν
εσύ μαζεύεις τη σοδειά
και άλλοι στην αρπάζουν.

Μα θα `ρθει κάποτε καιρός
αφέντης πια να γίνεις
χωρίς καημούς και στεναγμούς
το ούζο σου να πίνεις.

Σου λένε λόγια τρανταχτά
τον ουρανό σου τάζουν
εσύ μαζεύεις τη σοδειά
και άλλοι στην αρπάζουν.