Η παρουσία σου κι απόψε τυπική
δεν είναι πια όπως παλιά ουσιαστική.
Πες μου λοιπόν γιατί να ζούμε μ’ αυταπάτες
αφού σε δρόμους χωριστά είμαστε διαβάτες.

Φύγε μη δειλιάζεις, φύγε μη δειλιάζεις
και την πορεία της καρδιάς σου μην αλλάζεις.
Και μη νοιαστείς εγώ τι θ’ απογίνω
ή μόνος με τον πόνο μου αν μείνω.

Η παρουσία σου κι απόψε τυπική
μελαγχολία γύρω μας κι εμείς βουβοί.
Δεν μας σκεπάζει πλέον ίδιος ουρανός
ο χωρισμός μας είναι ένα γεγονός.

Φύγε μη δειλιάζεις, φύγε μη δειλιάζεις
και την πορεία της καρδιάς σου μην αλλάζεις.
Και μη νοιαστείς εγώ τι θ’ απογίνω
ή μόνος με τον πόνο μου αν μείνω.