Μονοπάτια στην πανσέληνο
το σώμα σου

Μαζεύουν οι παλάμες σου
τον ουρανό

Οι θάμνοι σου,
καρποί μεσ’ στα μαλλιά σου

Τα πάθη σου
στο έλεος των θαλασσών.

Φυτρώνεις λιμνοθάλασσες
Τους ίσκιους των βουνών ορίζεις

Ξεμοναχιάζεις πράσινες νιφάδες,
μυστήρια πουλιών

Πίνεις στα μισοφέγγαρα
Φιλήδονη Ανατολή
Σαγήνη αρωμάτων

Άφθαρτα όνειρα νερού,
σχίζονται πέτρες να τα δεις