Ανέβηκες γιά βάρδια, καθως αλλάζαμε νερά
παράλλαξες, την σπίθα της Tarifa, θολή, σχεδόν σβησμένη
κι ο ερωτισμός έτρεξε, γοργά και νοερά
σε μια του Tángo ιέρια, στην Boca, που προσμένει.

Πορεία χάραξες στο plotting, νοτιοδυτική.
Άφησες στην πρύμη σου, τον Γραίγο να βογάρει
δίχως καθόλου, το μυαλό ν'αφουγκρασθεί
Ηuracan-ου ρότα, πως την ρότα σου κροσάρει.

Τρίξανε τα στραβόξυλα, στο παλιό σκαρί.
Αίολος σου έσβησε, της θύελλας το φανάρι
κι ο σκάπουλος, σαλτάρησε να βρει
δυό στάλες αγιασμό, να τον καλμάρει.

Καθώς επάλευες, το άγριο στοιχειό
και διόπτευες, ανάμεσα ορίζοντα και απείρου
έκατσε, στ'αλμπουρέτο το πλωριό
κάποιο Albatross, προμήνυμα του θρήνου.

Τώρα μι’ αγάπη στην Gallegos, σε θρηνεί.
Μάταια, ο πιλότος του La Plata, περιμένει
αφού ναυάγησες και έχεις πια χαθεί
δύο λεύγες στα βαθιά, η μοίρα σου θαμμένη.