Απροσπέλαστα κύματα κάνουν αυτό που θέλουν
Χειμωνιάτικες μαργαρίτες στα μάτια μας κοιτούν
Η λάσπη γεννάει, πνίγει τα παιδιά της
Οι εφιάλτες ανοιξιάτικο ξύπνημα κυνηγούν
Τραγούδια που γράφτηκαν από σήμερα,
γιορτή αύριο για να μας φέρουν
Νόθα παιδιά της υποψίας που ήρθαν το φθινόπωρο
κλαίνε, πονάνε κι υποφέρουν
Πουλιά του παραδείσου σκοτώνονται
από λαθροκυνηγούς της υποτιθέμενης σωτηρίας
Φωτιές ανάβω για να δροσιστώ
από την υπερβολική δόση της ασταθούς ανίας
Αιμομικτικοί γάμοι αδερφών ανεπανάληπτα διαφορετικών
Γούστα που καλύπτουν προκλητικές προτιμήσεις απαιτητικών
Λίγο γέρνω τη σιωπή για ν’ ακούσω
κι ανυποψίαστη αφουγκράζομαι υγρά ουρλιαχτά
Αλήτες που κλαίνε στο σκοτάδι
ο κόσμος σας λυγίζει και γερνά
Ελπίδες που εκπορνεύονται ένα βράδυ
ευχάριστα η ώρα σας για να περνά
Κι όταν γυρίσεις να αντικρίσεις
το τίποτα που στο κενό μυρίζει
θα καταλάβεις γιατί η όμορφη παρακμή είναι τροχός της ζωής
που όλο γυρίζει, γυρίζει, γυρίζει...