Θα γείρει με τον πρώτο σεισμό

το ειδύλλιο, η αφή λέξη

το ανδρόγυνο των λαθών

στεφάνι που θα γίνει κομμάτια

το αγκάλιασμα του ψεύδους

συλλαβές από τσιμέντο και σίδερα

όπως πολυκατοικία της αντιπαροχής

εσύ όμως θα παραμείνεις ανέπαφη

σε πείσμα των θνητών των άφρονων

ένα δεντράκι μόνο του

κι ας είσαι απότιστο,

μια νεραντζιά

στη μνήμη του αέρα για πάντα.