Φυρονεριά, η σταθερή υπόμνηση των αλλαγών

η έλλειψη, το βλέμμα να γεμίσει από το άλλο τοπίο

να θυμηθεί τι ήταν πίσω από τα πρόχειρα σπίτια

τα σκόρπια φύλλα των περαστικών

και των μονίμων κατοίκων της μοίρας

της μέρας της νύχτας έρμαια φρύγανα

η ανάγκη του αέρα να μας βρει ζωντανούς

λες κι ενδιαφέρεται κάποιος στ’ αλήθεια για όλους εμάς

να διαβάζω στο μεταξύ το ποίημα που μου χάρισες

σαν να ήταν το χειρόγραφο του νερού

η ουδέτερη χλόη ν’ αφουγκράζεται

ν’ αναπνέει μαζί μου

σαν ν’ ανήκει όμως σε άλλον κόσμο

το πρόθεμα της μέρας, αυτό το χαμηλό σύννεφο

η δικαιολογημένη βιασύνη του

να προλάβει τα νέα,

έρχεσαι;

Η θαλπωρή του νοτιά απάντηση

από στοργή σκύβει το βουνό στο βάθος

φωτογραφίες ενθύμια του αρχαίου στόλου

σκιές ψαράδων μηνύματα από παντού

στα πληγωμένα χρώματα η αντοχή

μήπως κι έρχεσαι