Αυτό το καραφάκι το έφερε ο Κώστας
Από την άλλη άκρη της πόλης. Μέρα
Με βροχή και το κρατούσε σφιχτά `πανω του,
Μέσα από το σακάκι και πήρε ταξί τελικά,
Μην τον σκουντήσουν και το σπάσει.
Μιας απαράμιλλης φίλιας το κοινότατο
Τέλος, θα υπενθύμιζε αργότερα,
Αν και δεν το υποψιαζόμασταν κανείς,
Ούτε κι αυτός ο ίδιος υποθέτω,
Όταν στάθηκε στο κεφαλόσκαλο κι αποχαιρέτησε,
Με ένα κομματάκι ζηλοτέηπ από το πρόχειρο
Περιτύλιγμα, μεταξύ μέσου και παράμεσου
Στο αριστερό του χέρι.