Κι ο παπα-Μαραθάς περνούσε ξυπόλητος την Ωραία Πύλη.
Τα μαλλιά του ανέμιζαν στο νυχτερινό αεράκι
Που έμπαινε από τα παράθυρα, μας έρραινε μ’ αστέρια
Και δοξαστικές κωδωνοκρουσίες,
Πλεγμένες με τ'ανοιξαντάρια των αηδονιών.

Η γιαγιά ζητούσε τριακόσιες μετάνοιες στις ακοίμητες-
Εμείς σκύβαμε και μασούσαμε λιόσπορα.

Το πρωί, στην επιστροφή, μύριζαν τα γιασεμιά,
Η Ευανθία πλένονταν γυμνή κάτω από τη μανόλια
Και ψάλανε τα κάλαντα τ’ αχτένιστα παιδιά.