Αγαπημένη μου,
άλλαξε χρώμα η μοναξιά λες και πνιγήκαμε στο χώμα,
βρέχει συνέχεια, σχεδόν από το πρωί
κι είναι κι εκείνη η στοργή
που δε συνήθισα ακόμα
να την πετάξω πέντε βήματα πιο κει.

Αγαπημένη μου,
άλλαξε χρώμα η γειτονιά και τα παιδιά πια δε φωνάζουν,
σπάσαν το τζάμι με μια μπάλα από το χθες
κι είναι κι εκείνα τα νερά
που δε μαζεύω και λιμνάζουν
κι έχουν βρέξει τόσα όνειρα που θες.

Στα περιοδικά που ξεφυλλίζεις,
σ’ άλλες πολιτείες που γυρίζεις,
μην ξεχνάς γι’ αγάπη να διαβάζεις
κι όποτε με θες να με φωνάζεις.

Αγαπημένη μου,
άλλαξαν όλα ξαφνικά λες και η νύχτα δεν ξυπνάει,
λες και πικράθηκε ο ήλιος από εμάς,
κι είναι κι εκείνη η ζωή
που όλο για σένα μου μιλάει
μα δε μου λέει αν για μένα τη ρωτάς.