Το αίσθημα προπάντων
υψηλό
Δεν λέω, πέρασαν στιγμές
που ευθύς σας χλόμιασαν
Αρίστη
Άφησε η χλομάδα σας
κενό στην πρώτη θέση
Το τρένο όμως κι αν πέρασε
και πάλι θα περάσει
Όχι, δεν έρχεται για σας
απλώς το συνηθίζει
Όποιος σταθεί στο στέγαστρο
ίσως
μες στην ζωή του κλειδωθεί
— λίγων δεκάδων χιλιομέτρων
ασφυξία —
Έως εκεί
των βιωμένων σας στιγμών
η απεραντοσύνη
Όλα της γης τα πλάσματα
τόσο εν δυνάμει ελεύθερα
Ελεύθερη κι εσείς
και δεν επείγεσθε διά της γραφής
να διαιτάσθε
Απ’ τα άγραφα στιχάκια σας
ούτε η ζωή σας σώζεται
ούτε ο θάνατός σας.

Το αίσθημα προπάντων
υψηλό
κι αυτό το ποίημα ατέλειωτο
κι αυτό δικό σας.